Nenad Jezdić premijerno odigrao monodramu Knjiga o Milutinu

Simbolično, novi komad ovog pozorišta, koje neguje domaću dramsku baštinu i srpske pisce, prvi put je izveden pred publikom baš 11. novembra, na dan kada se obeležava Dan primirja u Prvom svetskom ratu.



Naslovni lik kao scenski oživljen junak iz književnosti, Milutin pripoveda svoju sudbinu dobroćudnog, prostodušnog čoveka, seljaka, borca, koji se teško suočava sa tolikim zlom koje se zove - rat.



Roman iz 1985. godine predstavlja istoriju Srba od Sarajevskog atentata na princa Ferdinanda, do nekoliko godina posle Drugog svetskog rata kao prava arhiva i hronika stradanja naroda.



Nenad Jezdić prvi put u karijeri realizuje monodramu, tako zahtevnu i tešku formu za glumca, jer je pred njim velika odgovornost da potpuno sam na sceni, ogoljen, pruža publici svoju interpretaciju, gde mora da zadrži pažnju gledaoca bez pomoći kolega.



Na sceni nema drugih glumačkih partnera i partnerki koji će ulaziti sa njim u neki dramski sukob, ne postoji drama na nivou problema sa ostalim likovima, već je glumac usamljen na velikoj sceni u kojoj priča svoju muku kao presek srpske istorije iznikle iz domaće književnosti.



Osim tri panoa na kojima se emituje galerija slika iz perioda Prvog svetskog rata i jednog taburea, druge scenografije nema, sve je svedeno, skromno, kakav je i sam junak, neobrazovan, siromašan, a pošten i plemenit do kraja.



Dramski umetnik u potpunosti se pretvara u svog anti-heroja, diše kroz njegova pluća, daje mu dušu, udahnjuje mu život sve vreme trajanja predstave, i auditorijum mu brzo i lako poveruje da je otišao u daleku istoriju i oživeo svu patnju jednog mikrosveta na nivou makrosveta.



Knjiga je imala čak 40 izdanja i prodata u 500.000 primeraka, i predstavlja jednu od najznačajnijih dela srpske proze antiratne tematike. Jezdić u gotovo dvočasovnoj predstavi najviše briljira u trenucima kada zaplače na sceni, tokom ispovesti koje su ga duboko potresle, kada je bio svedok smrti, posebno dece, koje su ostavile dubok trag u njemu.



Niko u sali na tolike strahote ne može ostati ravnodušan - posebno za tragediju najmlađih, kada naslovni lik prepričava uz gorčinu i čemer, svestan da je nemoćan da bilo šta promeni u tom paklu.



Milutin, običan seljak iz sela Koštunića, iz Šumadije, otvara niz pitanja koja analiziraju besmislenost svakog rata, kroz bolnu, tragičnu, katarzičnu pozorišnu priču.



Adaptacija romana koju je pisao reditelj Egon Savin, zasnovana je na prvom delu romana, a u planu je da se realizuje i drugi deo, kao nastavak priče, prema želji glumca.



Za one koji su voleli taj roman i koje zanima istorija, ta tematika stradanja iz ugla jednog seljaka, i posebno za sve koji uživaju u svim ulogama Nenada Jezdića, ovo je savršeno scensko delo.



Publika je bila oduševljena i nekoliko minuta je aplaudirala Jezdiću i stalno ga pozivala da se iznova pokloni.



Autor “Knjige o Milutinu” Slobodan Danko Popović (1928-2009) pisao je pripovetke, radio i TV drame, filmska scenarija, romane i eseje.



Poznate su mu knjige pripovedaka - “Svečanosti” (1962) i “Kukurek i kost” (1976), a objavio je i romane - “Čarapići” (1969), “Oficiri”(1979), “Kuća Lukića”(1980), “Gospodari” (1985), “Udovice”, “Svinjski ujed i “Konak u Kragujevcu”.



Pisao je i poznatu TV dramu “Karađorđeva smrt” (1984), u režiji Đorđa Kadijevića.