U eri četvrte industrijske revolucije, veštačke inteligencije, digitalizacije i međuljudske otuđenosti koja sve više uzima maha, kada se prekida rad svetskih operskih kuća i smanjuju ionako niski budžeti za kulturu, a engleski ekonomski stručnjaci, usled sve većih globalnih kriza na raznim nivoima, ocenjuju da izvođenje klasične muzike ponovo postaje luksuz, Akademija umetnosti u Novom Sadu proslavlja pola veka postojanja na dostojan i hvale vredan način.