(VIDEO) OVO JE JEDINA SRPSKA REČ opšteprihvaćena u svim svetskim jezicima! Planetarno je JEDINSTVENA i za nju ne postoji ZAMENA
Gotovo da nema čoveka sa teritorije naše zemlje koji ne zna da je jedna reč iz srpskog jezika ušla u sve ostale svetske jezike.
Jedinstvenost ove reči ogleda se u tome što za nju danas ne postoji zamena, već se samo njom označava mitološko biće koga smo se plašili kao deca, a danas je glavni junak brojnih romana, filmova, serija, ali i likovnih prikaza.
Vampir je jedina reč iz srpskog jezika koja je opšteprihvaćena u svim svetskim jezicima.
Na engleskom jeziku "vampire", francuskom "vampire", italijanskom "vampiro", španski "vampiro", turski "vampir", nemački "vampir", danski "vampyr", poljski "wampir" itd.
Slovenska mitologija obiluje bićima koja kao da su izašla iz najgore noćne more. Neka od tih stvorenja postala su internacionalno popularna i završila u mnogobrojnim romanima i filmovima.
Gotovo da nema čoveka sa teritorije naše zemlje koji ne zna da je jedna reč iz srpskog jezika ušla u sve ostale svetske jezike.
Jedinstvenost ove reči ogleda se u tome što za nju danas ne postoji zamena, već se samo njom označava mitološko biće koga smo se plašili kao deca, a danas je glavni junak brojnih romana, filmova, serija, ali i likovnih prikaza.
Međutim, u vampire nisu verovali samo Srbi. Ovo demonsko biće je u raznim oblicima i pod raznim imenima poznato kod svih slovenskih naroda, a posebno onih koja žive na Balkanu i u Ukrajini.
Nazivaju se mnogim imenima poput strigoji, lampiri, lapiri, jedogonje, vjedogonje, upiri. Iz ovog poslednjeg naziva je i izveden srpski naziv "vampir".
Neke verzije priča o vampirima postoje još od pamtiveka. Postoji mnogo različitih priča o tome kako oni izgledaju, kako nastaju i kako mogu da se ubiju.
Prema predanjima, osoba koja je bila zla ili koja je ostavila neke nerešene račune pred smrt, kada umre može da postane vampir, koji zatim teroriše selo, sišući krv, daveći i ubijajući ljude i stoku.
Za vampire se veruje da su obično aktivni noću, pa su ljudi, kada bi čuli da se u njihovom mestu dešava nešto čudno, da ljudi i stoka na neobjašnjive načine umiru, uveče bili posebno oprezni i zaključavali bi se u kuće i zatvarali prozore.
Dokazi o tome da su ljudi verovali u vampire, postoje već vekovima. Najpoznatiji srpski vampir je, svakako, Sava Savanović, lik iz pripovetke "Posle devedeset godina", Milovana Glišića, po kojoj je snimljen horor "Leptirica". Za njega se vezuje i vodenica u selu Zarožje kod Valjeva.
Međutim prvi "dokumentovani vampir" je Petar Blagojević.
Širenje reči i verovanja u vampire
Nakon slučaja sa Blagojevićem, spominjali su se i drugi mogući vampiri, a između ostalih i jedan vojnik koji je navodno iz Grčke gde je ratovao, ubio jednog vampira, ali je doneo "zarazu" u selo Medveđa kod Trstenika. Nakon njegove smrti, i to mesto su "zaposeli vampiri".
U 18. i 19. veku je u Evropi vladala prava histerija zbog vampira, a "viđali" su ih u raznim oblicima, kao čudovišta sa oštrim zubima, kao čovekoliko biće koje je sastavljeno od krvi, bez kostiju, neki su tvrdili da mogu da budu nevidljivi i menjaju izgled.
Za popularizaciju vampira u književnosti, a kasnije i u stripovima i filmovima, pre svega je zaslužan irski pisac Brem Stoker i njegov roman "Drakula". Roman je donekle zasnovan na istorijskoj ličnosti Vladu Cepešu, vlaškom vojvodi iz 15. veka, poznatom po surovim metodama mučenja i ubijanja, kao što su nabijanje na kolac.
Međutim, Stokerovom antijunaku je prethodila priča Džona Vilijama Polidorija "Vampir" kao preteča današnje romantizovane verzije vampira.
Dnevnik/Lepote Srbije
