Kolčenje prethodilo uređenju somborskih atarskih puteva
SOMBOR: Suočeni sa nelegitimnom i nelegalnom navadom ovdašnjih poljoprivrednika da u želji za što većim prinosima sve češće odoravaju i same atarske puteve, iako im oni služe za pristup vlastitim poljima, pre dve godine je zbog ovakvog ophođenja prema nekategorisanim poljskim putevima koji su u javnoj svojini grada Sombora, ovdašnje Odeljenje za poljoprivredu i zaštitu životne sredine intenziviralo aktivnu kontrolu stanja na terenu.
Protiv ovakvih uzurpatora javne površine izdavani su i prekršajni nalozi u skladu sa Odlukom o zaštiti poljoprivrednog zemljišta, useva i zasada, poljskih puteva i kanala od poljske štete, nakon čega su se uzurpirani atarski putevi kolčili u skladu sa projektom atarskog puta koji se nalazi u somborskoj Službi za katastar nepokretnosti Republičkog geodetskog zavoda.
Ova akcija je bila sprovođena u svim katastarskim opštinama somborskog atara, što je konačno stvorilo uslove da se pristupi i uređenju samih puteva. Uviđajući da i sami imaju korist od ovog posla, u njega su se svojom mehanizacijom uključivali i sami poljoprivrednici. Takva zajednička akcija nije mimiolišla ni najveće somborsko selo, Kljajićevo, na čijem području su minulog vikenda uređivali atarske puteve. Organizatori cele akcije su, pored nadležnih organa lokalne samouprave bili sami meštani, odnosno Mesna zajednica, a iako se radilo o danu sa najvišom dnevnom temperaturom ovog leta, odziv poljoprivrednika je bio zadovoljavajući, u šta su se uverili i predstavnici Gradskog veća zaduženi za poljoprivredu, kao i oni zaduženi za poljočuvarsku službu.
Da postoji velika potreba za popravkom i održavanjem atarskih puteva jasno je iz same činjenice da je poljo-mehanizacija sve masivnija i teža, pa su i neminovne štete koje se nanose poljskim putevima iz godine u godinu sve veće. Najčešće se za velika oštećenja atarskih puteva prozivaju „repari“, odnosno poljoprivrednici i otkupljivači šećerne repe, koji svoje prinose ubiraju u jesenjim, pa često i u ranozimskim danima, kada je plodna zemlja vlažna, pa teška mehanizacija kao što su kombajni za ovu biljnu vrstu, „holmeri“ i transportni kamioni-šleperi, od ionako nejakih poljskih puteva prave neprolazne kaljuge sa dubokim rupama, takozvanim „vagašima“. Da sa ovim nemaju problema samo poljoprivrednici, govori i činjenica da nakon konačnog izlaska na asfaltirane, kategorisane, drumove ova mehanizacija na njih izvlači i velike količine blata, čija je pojava na putevima izuzetno opasna za sve učesnike u saobraćaju. Mera koju su pre više od jedne decenije preduzimale lokalne vlasti, izgradnja otresišta na spoju atarskih sa asfaltiranim putevima, bila je, najblaže rečeno, kozmetičke, ali i propagandno-političke prirode, odnosno tek bledi i neadekvatni pokušaj da se reši ovaj problem.
Mada su za otresišta u pojedinim slučajevima korišćene i granitne kocke izvađene sa glavne gradske ulice tokom njene velike rekonstrukcije, malobrojnost i karikaturalno mala dužina tih i takvih otresišta nije uspela da ozbiljnije doprinese povećanju sigurnosti učesnika u saobraćaju.
M. Miljenović