Stogodišnja Bakija Vida posle svega pregurala i koronu
SIRIG: Osnovan 1927. godine na pustari, od doseljenika koji su došli iz Bođana, Vajske i Banatskog Sokoca, a prethodno iz Bosne i Hercegovine i Like, Sirig je danas naselje opštine Temerin sa oko 3.500 stanovnika, većinom srpske nacionalnosti.
Među ovom populacijom gorštaka u ravnici, dugovečnost nije retka pojava. Volja za održanjem života i porodice, pokazala se jačom od svih nedaća. Danas u Sirigu, kažu, imaju dvoje žitelja koji su u 102. godini života.
U Majevičkoj ulici broj 20, kod svoje kćerke Milice Veselinović, živi Vidosava Vida Trninić, koja je nedavno napunila 101. godinu. Milica ima kćerku Zoricu i unuku Vesnu koje žive u Nemačkoj. U toj kući, koja je inače i hraniteljska, žive i mladić Srđan i njegova sestra Aleksandra, koji su studenti. Pored Vide, u Sirigu živi i Mile Erceg, koji je takođe zagazio u 102. godinu života.
Na Vidovdan, 1921. godine, svega tri godine nakon završetka Prvog svetskog rata, u kući Stojana i Milice Vukadin, u Drenovom Dolu, kod Jajca, rodila se Vidosava. Danas je baka, prabaka i čukunbaka Vida. Bakija, kako je najčešće, uz puno poštovanje, oslovljavaju, njeni potomci. Ima troje žive dece, sedmoro unučadi, osmoro praunučadi i dvoje čukununučadi, snahe i zetove.
Čvrsta i stamena, kao i ljuti kamen, na kojem je ponikla, i sa kojeg je prvi put ugledala nebo. Beskompromisni borac. Jaka i nepokolebljiva u pravoslavnoj veri koračala je kroz život. U braku sa počivšim Đurom Trninićem, u ratnim zbegovima Drugog svetskog rata, 1944. godine, rodila je najstarijeg sina Ljubomira. U gladnim posleratnim godinama, 1946. godine, rodila je sina Mladenka, a potom 1949. godine i kćerku Milicu. Ljubav majke, ravnopravno i nesebično deli sa svojom decom, i sa pastorkom Anđom, koja, svoju majku nikada nije videla. Umrla je u trenucima, dok je Anđi, darivala život.
Posleratna glad, težak život i bespuće Brvanaca, bosanskog sela kod Jajca, u kojem je živela sa svojom porodicom, oterale su drvoseču Đuru, na seču u šumu, u Travnik, gde je, 1952. godine poginuo. Sama, kako veli, „uz pomoć jedinoga Boga”, kojem se neprestano molila, i u kojeg je iskreno verovala, sa troje male dece, vozom, zvanim Ćiro, koji je za nju, i njenu nejač, išao samo u jednom pravcu, ostavlja kućni prag i kreće put Žablja. U ravnu Vojvodinu, za koju je pre toga samo čula. Sa sobom nose, ono, što su njena jaka pleća, i dečje nejake ruke, mogle poneti.
Danonoćno radeći, teške i prljave poslove u poljoprivredi, nepismena gorštakinja, je hranila svoju sitnež, i uporedo, pravila kuću. Svoju kuću. Kuću svojoj deci. Iz drugog braka, sa Milom Obadom, 1960. godine, je rodila i najmlađeg sina Ristu. Bakija Vida je prošle, 2021. godine preležala i koronu i posle pet nedelja u banji Slankamen, vratila se kući pobedivši i tu savremenu pošast. Bakija Vida, prikovana za bolesnički krevet, bije tešku i upornu bitku za još jedan dan života. Bori se. Za svaki sat. Za svaki uzdah.
Branko Đukić
Mirko Bjelajac