U POSETI SOFIJI Grad koji raste, ali ne stari
Bugarska prestonica - Sofija, pružiće pravi užitak onima koji je posete, jer će, osim prijatnog obilaska ovog krajnje netipičnog evropskog grada, otkriti priču o njegovoj dugoj istoriji, ali i kulturno-istorijskom nasleđu koje se u njemu krije, uz zabavu koja je karakteristična za svaku modernu prestonicu.
Svi koji je posete uveriće se u to zašto je opravdan njen moto po kojem ona neprestano raste, ali ne stari. Iako je njena istorija duga gotovo 2.000 godina, bugarska prestonica zaista odaje utisak mladog i živahnog grada.
Sofija bi se pre svega mogla opisati kao vrlo moderan i otmen grad, čija graciozna arhitektura oduzima dah i tera prolaznike da zastanu pored svake građevine.
Osnovali su je Tračani, a vekovima je zauzimali Rimljani, Vizantijci i Turci, koji su ostavili svoj trag na njen izgled i tradiciju, koja se i danas neguje, ali se neprestano prilagođava modernom dobu. Ipak, za razliku od ostalih starih bugarskih gradova, Sofija na prvu ne odaje utisak grada duge istorije, a to je, kako smo saznali, zbog toga što je ceo grad po oslobođenju od turske vlasti, renoviran pa su tada i njeni stari obrisi zauvek izgubljeni.
Zanimljivo je da je današnji centar grada izgrađen na ruševinama starog rimskog uvrđenja Serdika, po kojem je nekada nosio ime, a činjenica da koračate po tragovima izgubljene prošlosti ostavlja posebno snažan utisak. Ispod Crkve svete Sofije, po kojoj bugarska prestonica danas nosi ime, nalazi se, kako se procenjuje, čak 400 rimskih grobnica, čiji su pojedini delovi otkriveni i mogu da se posete. Ispred crkve, koja je izgrađena još u 4. veku, a njen današnji izgled potiče iz 6. veka, postavljena je i bista lavu, koji simbolizuje život vojnika koji su izgubljeni u brojnim ratovima iz prošlosti.
Odmah preko puta smešten je i simbol grada - Hram Svetog Aleksandra Nevskog, u kojem je i sedište Patrijaršije. Hram je podignut u čast ruskom svecu, knezu Aleksandru Nevskom i palim borcima iz rusko-turskog rata. Ova svetinja prostire se na 3.170 kvadratnih metara. Iako je kamen temeljac za njegovu izgradnju postavljen još 1882. godine, hram je počeo da se podiže tek 1904, a završen je 1912. Zbog Balkanskih ratova nije osvećen sve do 1924. godine. U njemu je smeštena najveća zbirka pravoslavnih ikona Bugarske. To je, inače, jedan od najskupljnih hramova jer su svi njegovi delovi uvezeni iz inostranstva. Njegova pozlaćena kupola visoka je 45 metara, a hram ima 12 zvona, od kojih najteže ima čak 12 tona, a najlakše deset. Njegov veličanstven izgled mami turiste da ga posete tokom dana, a tokom noći on je osvetljen tako da se može videti iz gotovo svih krajeva grada.
Kako Sofiju nazivaju i pravoslavnom metropolom, u njoj, svakako, treba posetiti i Crkvu Svetog Đorđa, Rusku crkve i Crkvu Svete nedelje, u kojoj su položene mošti srpskog kralja Milutina Nemanjića. Zanimljivo je da se veruje da je upravo ova crkva izgrađena od istog kamena kao i čuveni most u Višegradu. Na listi znamenitosti je i veličanstveni Nacionalni teatar Ivan Vazov, koji je izgrađen 1912. Nakon požara 1923. teatar je renoviran i već naredne godine u ovom pozorištu postavljena je jedna od najskupljih scena u Evropi, koja se koristi i danas. Teatar može da primi oko 900 posetilaca i sedište je kulturnih dešavanja Bugarske. Inače, u glavnom gradu ove zemlje nalazi se desetak pozorišta i kulturnih ustanova, pa ga nazivaju i gradom teatara.
Beg od vreline asfalta može se potražiti u nekom od mnogobrojnih parkova u kojima su smeštene fontane. Ispred Nacionalnog teatra nalazi se jedan od najvećih parkova, u kojem se organizuju letnje manifestacije i okupljaju mladi, koji ovde praktično preuzimaju ulogu uličnih svirača, te veselo pozdravljaju sve one koji zastanu kraj njih ne bi li „ukrali“ delić njihovog performansa. Kad smo kod muzike, u više od 20 ugostiteljskih objekata u samom centru grada pušta se isključivo yez muzika, što daje poseban gušt ljubiteljima kulture i umetnosti, koje u Sofiji ima na pretek.
Nalik Beogradu, i ovde je noćni život bogat, pa obožavaoci dobrog provoda mogu da odaberu kafić ili klub po meri i ukusu. U ovom gradu popularni su i ugostiteljski objekti na krovivima višespratnica, koje svakako, ne treba zaobići u poseti ovom gradu jer se sa njih pruža zaista veličanstven pogled na ceo grad. Ukoliko se u njih uputite noću doživljaj će, zagarantovano, biti još veći.
Tekst i foto:
Vladimir Bijelić