Jubilej Vojvodine iz Bačkog Gradišta: Na sceni 107  godina

Tog dana, daleke 1913. godine, počela je da se ispisuje bogata istorija kluba, sinonima dobre organizacije.

Loptu su u Bačko Gradište, kao studenti iz Pešte i Praga, doneli Isidor Knežević i Ferenc Horvat. U periodu od 1913. do 1945. godine klub se takmičio pod imenom BAK, odigravši prvu zvaničnu utakmicu protiv komšija iz Čuruga. Na tom meču nastupili su: Sava i Vasa Vojnović, Živko Radosavljev, Jovan Bajšanski, Isidor Knežević, Janoš i Ištvan Cirjak, Milovan Miladinov, Janoš Benc... Za vreme Prvog svetskog rata klub je prekinuo aktivnosti, ali kiseonik je ponovo udahnuo u aprilu 1919. godine, odigravši prvu posleratnu utakmicu u obližnjem Temerinu. Devet godina kasnije u Bačkom Gradištu je osnovan još jedan klub – Sloga, koja je 1932. godine promenila ime u Jugoslavija. Tokom 1935. godine došlo je do fuzije klubova, a BAK se istakao odličnim rezultatima u prvom B razredu lige Kraljevine Jugoslavije. U tom periodu dres su nosili: Ivan Petrović, Miloš Vukadinov, Lajoš Fiveši, Borislav Bajazetov, Svetomir Tatić, Mile Dokić, Šandor Kovač, Ilija Vukadinov, Šandor Balaška, Lazar Garić, Mihalj Vince...

Plačkov i Nađ legende kluba

Vojvodina je ponosna na dvojicu vanserisjskih fudbalera koji su branili njene boje. Lazar Plačkov je tokom karijere ostavio dubok trag u Bačkoj (BP), Vardaru i Sileksu iz Kratova, dok je nedavno preminuli Šandor Nađ legenda Vojvodine, Pelistera i Spartaka.

Uoči početka Drugog svetskog rata izboren je plasman u viši rang. Na Skupštini kluba, održanoj 20. marta 1945. godine, na predlog Svetomira Tatića klub je dobio današnje ime. Njegov sin Stevan, rođen  godinu dana ranije, igračku karijeru je, sa kapitenskom trakom, okončao 1983. godine, kada je u tek otvorenom Sportskom centru ‘’Đorđe Tapavica – Džoja’’ gostovao Partizan, predvođen trenerom Milošem Milutinovićem. Bez obzira na činjenicu da je navršio 76 godina, Stevan je sezonama unazad jedan od najredovnijih gledalaca mečeva prvog tima, na čija vrata kuca 16-godišnji Aleksa Tatić, potomak Branislava, aktuelnog potpredsednika kluba. I na ovom primeru je evidentno da krv nije voda i da fudbalski pelcer uspeva u plodnoj vojvođanskoj ravnici. Ostalo je zapisano i da je Dušan Kolarov postigao devet golova na utakmici protiv Obilića iz Vilova (13:0), odigranoj 5. septembra 1976. godine, u okviru Međuopštinske lige sever. Nije to bila slučajnost, jer je godinu dana ranije protiv istog rivala upisao šest recki, a identičan učinak je imao u dvoboju sa Napretkom iz Nadalja, gde je rođen 1953. godine. Pamti se i podatak da je realizovao 24 uzastopna kaznena udarca, dok je 25. promašio, pogodivši stativu.  Dugo godina Vojvodina je bila član Novosadsko-sremske zone, boreći se za bodove sa Sremom, Kabelom, Slavijom, Bačkom iz Bačke Palanke... Vek postojanja, obeležila je slavljeničkim mečom sa imenjakom iz Novog Sada (2:6). Kulminacija postepenog rezultatskog sazrevanja i odlučnosti da se napravi iskorak iz prosečnosti bila je prošle sezone, kada je izboren plasman u Vojvođansku ligu  sever’, uz učešće u polufinalu Kupa FS Vojvodine, gde je Gradištance eliminisalo Bratstvo posle penal-ruleta. 

Poslednji uspesi u nizu ostvareni su pod vođstvom perspektivnog trenera Lazara Dabižljevića (27). Pogled u retrovizor, kada su u pitanju treneri, otkriva da su na klupi Vojvodine rukopis ostavili: Stevan Vukelić, Aleksandar Petrović, Lazar Čolić, Dragan Komnenović, Stanislav Radanović, Zoran Golubović, Vladimir Erdelj, Milovan Jović, Stevica Brankov, Jaroslav Šanta, Dragan Uzelac, Menhard Verebeš, Milan Zoljić, Živko Stakić, Aleksandar Đokić, Milan Tepić, Nikola Rajović, Dušan Kolarov, Novica Glavaški, Vladimir Đurić, Nebojša Sekulić, Vladimir Grbić, Oto Balaška, Tibor Kovač, Miroslav Lolić, Branislav Tatić, Vojin Živković, Branislav Dokić, Zoran Sofrenović... Poslednjih godina Vojvodina krupnim koracima grabi napred, pa je za dve sezone preskočila dva ranga. Posmatrano kroz prizmu nabujalog elana, rezultatski uzlet mogao bi u narednim sezonama da se prelije na srspkoligašku scenu...     

M. Menićanin