Delirijum tremens Gorana Markovića: Ozbiljna studija glume

“Delirijum tremens” je drama u kojoj je naslovnu ulogu, u Beogradskom dramskom pozorištu, igrao Predrag Ejdus, zbog čega je film i posvećen njemu. A zapravo, posvećen je centralnoj “opsesiji” Gorana Markovića - glumi.

Dagi (Tihomir Stanić) je glavni lik koji život provodi na pozornici, čak i kad je van nje. Glumi u kafani, glumi u kući... Sve dok se jednog dana ne osvesti u bolnici sa dijagnozom delirijum tremens. I tu nastvlja da glumi!

Gluma je senka iz čijeg davećeg zagrljaja Dagi ne može da se otrgne, ali će mu u tome pomoći još jedna tehnika glume, terapijska - psihodrama. Kada u bolnicu dolazi doktorka Liza (Anita Mančić), Dagi se već “zabavljao sa cimerima”, ne izlazeći iz uloge, povremeno je utapajući u sedativima. Tek uloga u Lizinoj “predstavi”, doneće mu pravu katarzu i zadovoljenje.

Šta je gluma, kakvi se ljudski odnosi uspostavljaju zahvaljujući njoj, široka je i može biti sveobuhvatna tema, kad je reč o identitetima, ili ulogama koje igramo u životu. Šta je tu bolesno, ili normalno, neka su od pitanja na koja pokušava da odgovori film “Delirijum tremens” Gorana Markovića.

Tihomir Stanić kao Dagi, prvo pijan (i od glume), a onda, posle šoka,  postepeno sve trezniji, apsolutno je suvereno odigrao ulogu, nijednog trenutka ne preterujući, u mnoštvu krupnih kadrova briljantno vodeći svaki mišić svog lica. Dramaturški gledano, besprekorno je odigrao transformaciju svog lika, od onog koji ne zna šta mu se dešava, do onog koji zna i vlada time.

Gorica Popović, Anita Mančić, Dragan Petrović, Igor Đorđević, Bereda Rešit, Milica Zarić, Nada Šargin, Svetozar Cvetković, Miodrag Krstović, Srđan Timarov, Maša Dakić, bili su više nego prateće, epizodne uloge. Film se i u ovom smislu zaista može prikazivati kao jedna ozbiljna studija glume.

Igor Burić