Najmlađi banatski dvorac omiljen kod biciklista

Dvorac je izgrađen 1943.godine za generala Nojhauzena i njegovu porodicu, te mu je i danas ostao naziv dvorac Nojhauzen.

Pre nego što će se na ovom mestu naći dvorac, posed je pripadao porodici Čekonjić, čije je ogromno gazdinstvo počelo da propada nakon 1918.godine. U međuvremenu, do izgradnje dvorca, imanje je više puta menjalo vlasnike da bi Nojhauzen za vreme drugog svetskog rata tu sagradio kaštel i obavljao privredne poslove. U to vreme, pisao je nemački list, Nojhauzen je na posedu imao fazane, ali i privatni aerodrom, želeo je i da otkupi Čekonjićevu egelu koja se i dalje nalazila u blizini i brojala stotinu konja, ali nije mogao da natera potomke da je prodaju.

Nojhauzen je po dolasku Rusa zapao u ropstvo, a na imanju se moglo naći i umetničko blago koje je skupljao za Hermana Geringa, a deo je pripadao i Čekonjićevoj ostavštini. Nojhauzen je osuđen 1947.godine na 20 godina zatvora, ali je 1953.godine oslobođen i vratio se u Minhen.

Smatra se da je baš ovo naselje odabrao kao i lokaciju, jer je bio pasionirani lovac. O dvorcu i danas kruže brojne legende. Mnogi smatraju da nije ni građen za Nojhauzena, već za samog Geringa.

Opština Nova Crnja ima u planu da od hotela i rsstorana koji je izdat na deset godina, napravi termalnu banju, kao i ciklo-motel, jer dvorac već nalazi na evropskoj biciklističkoj ruti.

M.Sć

(Tekst je deo projekta koji je sufinansiran od strane Opštine Nova Crnja. Stavovi izneti u podržanom medijskom projektu nužno ne izražavaju stavove Opštine.)