Dve predstave i nagrade za kraj Infanta
Proglašenjem pobednika i izvođenjem predstave u čast nagrađenih - prezentacije radionice “Svetleće telo, svetleći grad” Arma teatra iz Izraela, večeras u 21 čas, na letnjoj sceni Kulturnog centra Novog Sada, biće završen 44. Internacionalni festival alternativnog i novog teatra Infant.
Tokom proteklih šest dana odgledali smo devet predstava iz Kanade, Amerike, Engleske, Indije, Rumunije i naše zemlje, a večeras je na redu i poslednja predstava u konkurenciji.
Nakon njenog izvođenja, nagrade će saopštiti žiri u kojem su Goran Ibrajter, Zoran Đerić i Hristo Petreski. Biće dodeljene nagrade za najbolju predstavu u celini, za najorignalnije istraživanje jednog od segmenata pozorišnog jezika, i za izuzetnu ekspresivnost na graničnom području između pozorišta i ostalih umetnosti.
Poslednju predstavu u konkurenciji ovogodišnjeg Infanta, “Žene DADE - jedna moguća izložba”, u režiji i po konceptu Dijane Milošević, u 18 časova na Kamernoj sceni SNP-a izvešće Dah teatar iz Beograda. Obeležavajući sto godina dadaizma, umetničkog, antiratnog i avangardnog pokreta, umetnici su izvodili razne vrste performansa, izložbi, edukativnih i interaktivnih događaja, ali, kako tvorci ove predstave smatraju, upadljivo je da su umetnice, čiji je značaj bio veliki, i koje su odigrale veliku ulogu u pokretu DADA, bile nedovoljno zastupljene u pomenutim slavljenjima dadaizma, kao i u pokretu DADA uopšte.
Dadaizam kao umetnički pokret posebno nam se obraća danas, u političkoj klimi, u kojoj umetnici moraju da nađu način da se kreativno angažuju da bi se suprotstavili sistemima nasilja, kao što su mizoginija, ratovi i teror profita. Kreatori ove predstave dodaju da je upravo odbijanje dadaizma da ima bilo kakav program, dovelo do toga da se ovaj pokret nikada nije suočio sa pitanjima kao što je patrijarhat.
“Umetnice dadaizma su stvarale zajedno sa svojim kolegama i uspostavile su neke umetničke pojmove. Neophodno je tragati za drugačijim interpretacijama koje će obezbediti celovitiju sliku pokreta DADA i predstavljati tumačenje pokreta baziranu na relevantnijoj istoriji u kojoj su umetnice imale jednako važnu ulogu kao i umetnici.”
N. P-j.