Sankt Peterburg - Ja ljubim te, o Petra delo

Nekadašnja prestonica Rusije, severena Venecija, kulturno središte Ruske federacije neki su od izraza koji se obično koriste kada se opisuje Sankt Peterburg, a promene u njegovom nazivu označavaju srž nemirne ruske istorije.



Istorija ovog velikog grada pođednako je moćna kao i on, a čak iako ne znate ništa o Rusiji, carstvu, revoluciji i ratovima osećaj moćne države, velikog naroda i bogate kulture dok šetate Peterburgom je neminovan.



Klasičan barokni stil, šarene fasade, mnoštvo kanala koji presecaju grad daju evropski šmek drugom najvećem ruskom gradu, koji često porede sa Vencijom, iako je ideja za izgled grada nastala prilikom putovanja Petra Velikog u Amsterdam.



Najznačajniji arhitekti iz Italije, Francuske i Rusije učestvovali su u izgradnji grada, pa je on sinteza različitih stilova koji predstavljaju najbolje od Evrope tog doba.



Početkom juna, temperatura je bila između pet i 10 stepeni, a između obilnih pljuskova koji su trajali nekoliko minuta probijalo se sunce iznad Neve.



Bele noći, period od maja do septembra kada u Sankt Peterburgu sunce gotovo i da ne zalazi, počeo je za vreme boravka ekipe Tanjuga, a blago pomračenje tek oko 23 sata čini atmosferu grada još čarobnijom.



Iako je tmurno, kišovito i hladno vreme karakteristično za ovaj grad, to ne utiče na njegovu lepotu.



Ipak, kada se pojavi sunce grad obučen u granit kako ga je nazivao Puškin, postaje manje strog i njegova monumentalnost ne izaziva strahopoštovanje, već čistu radost zbog lepote kojoj švedocimo. 



Grad koji je svojom lepotom inspirisao najznačajnije ruske umetnike, ostaće zauvek u istoriji kao akter i scenografija u velikim delima njegovih znamenitih stanovnika.



Kada šetate kroz Nevski prospekt, centralnu gradsku ulicu, sa leve i desne strana pruža se pogled na zgrade, kanale, crkve i mnogobrojne kulturne ustanove.



Grad je živ, ali odaje utisak mirnoće i sigurnosti.



Stanovnici Sankt Peterburga disciplinovano se kreću zadatim smerovima, u metrou svi stoje u urednoj liniji na jednoj strani stepenica, a gradske ulice, parkovi, kej i druge javne površine besprekorno su čisti.



Prva znamenitost koje se vide šetajući Nevskim prospektom je Kazanjski sabor, sagrađen početkom 19. veka, koji je ime dobio po najpoznatijoj ruskoj ikoni Bogorodice Kazanjske.



Ova monumentalna građevina sastoji se od mnogobrojnih stubova koji čine polukrug i centralnog objekta sabora, a nakon stradanja u Drugom svetskom ratu ona je dva puta renovirana.



Nakon toga, preko kanala koji seče Nevski prospekt u daljini vidimo crkvu Spasa na krvi, koja svojom veličinom i šarenim kupolama predstavlja jedan od najpoznatijih simobola Sankt Peterburga.



Ovu crkvu sagradio je Aleksandar Treći 1883. godine na mestu gde je 1881. njegov otac, Aleksandar Drugi smrtno ranjen u terorističkom napadu.



Zanimljivo je da se ovaj pravoslavni hram našao na sedmom mestu svetske liste znamenitosti za prošlu godinu poznatog sajta za putovanja Trip advajzor, i iza sebe ostavio Golden gejt, Aja Sofiju, Ajfelovu kulu, Akropolj i Big ben.



Put dalje vodi ka objektu koji se nalazi na svim mapama mesta koji se moraju posetiti ne samo u ovom gradu, već u celom svetu - čuveni Zimski dvorac.



Zimski dvorac se vidi najpre kroz lučni Aleksandrovski prolaz i videvši samo deo te građevine koju ste toliko puta gledali u filmovima, na razglednicama i putopisima, ostajete fascinirani njenom lepotom i veličinom.



Ova zdanje koje se često naziva spomenik ruskog baroka sa belo-zelenom fasadom i zlatnim ukrasima ispred koga su prakirane stare kočije za vožnju turista, vraća sliku carske Rusije i kao da možete da vidite stroj vojnika koji dočekuje carsku porodicu.



Zimski dvorac je bio dom carevima od 1760-ih godina i najpoznatija je i najposećenija zgrada Ermitažnog muzeja koji čini šest zgrada.



Više od tri miliona primeraka koje muzej ima stvorilo je temelj za razne procene koliko vremena bi čoveku trebalo da vidi sve što je u njemu izloženo, pa su neke od procena statističara da bi ako se zadržimo na svakom eksponatu jedan minut za to bilo potrebno više od deset godina.



Palata Zimskog dvorca nikla je 1762. godine nakon osam godina gradnje i postala najlepša palata tog vremena.



Ona ima 1.786 vrata i 1.945 prozora i više od 1.000 prostorija, što je čini neuporedivom sa bilo kojom drugom palatom.



Nedaleko od Ermitaža nalaze se druga dva simbola grada, Bronzani konjanik i saborna crkve Sv. Isaka.



Saborna crkva Sv. Isaka gradila se od 1818. do 1858.godina po naredbi cara Aleksandra Prvog i bila je zamišljena kao najveća pravoslavna crkva na svetu.



Ova crkva je najviša u Rusiji sa 101,5 metara i kupola crkve uočljiva je iz različitih delova grada, a poznata je i po više tona teškim granitnim stubovima koji je okružuju, što daje utisak dodatne monumentalnosti. 



Pored ulaska u crkvu, turistima je omogućeno i penjanje na kolonadu kupole sa koje se vidi ceo centar grada što je retka prilika za panoramski pogled s obzirom da je reljef grada gotovo potpuno ravan.



Ispred crkve nalazi se čuvena statua bronzanog konjanika koju je izgradila Katarina Velika u čast Petra Velikog, a ona prikazuje Petra na velikom kamenu kako jaše konja, kao simbol svih teškoća kojima je odoleo.



Ovaj spomenik inspirisao je i velikog Puškina da napiše poemu Bronzani konjanik u kojoj ovaj spopemink opisuje sledećim stihovima: Tek gore, navrh tvrde stene; Na uzdignutom mestu svom; Nad Nevom punom divlje pene; Gle, kumir, ruke ispružene; Na konju svome bronzanom.



Sve što smo obišli nalazi se na desnoj obali Neve, dok nam kada god gledamo preko puta ove velike reke pogled privlači zlatna kupola Petropavlovske katedrale koja čini deo istoimene tvrđave koja je izgrađena u cilju zaštite od Šveđana i ojačavanja novog grada 1703. godine. 



Petropavlovska katedrala bila je gradska crkva, a do 1917. grobnica ruskih careva, a pored katedrale Petropavlovska tvrđava u svom sklopu sadrži brojne istorijske zgrade i nekada je služila i kao baza za gradski garnizon i kao zatvor za političke neprijatelje ili zatvorenike visokog ranga.



Zanimljivo je da je i Josip Broz Tito ovde bio zatočen, a tvrđava i dalje čuva tradiciju pucanja iz topa u podne svakog dana.



Sankt Peterburg ima više od 300 mostova, od kojih posebnu atrakciju predstavljaju oni koji se podižu kako bi teretni brodovi mogli da prođu.



Kako bi imali bolju sliku o gradu koji sa razlogom nazivaju severnom Vencijom najbolje je otići na krstarenje Nevom koje pruža drugačiji pogled na ovaj čaroban grad.



Tokom krstarenja možete videti gotovo sve najznačajnije znamenitosti grada, a poseban doživljaj su mostovi koji su nekad toliko niski da ako sa otvorenog dela broda posmatrate grad morate da čučnete kada prolazite ispod mosta.



Tokom krstarenja može se videti i čuvenu krstaricu Auroru koja je učestvovala u rusko-japanskom ratu i označila početak Oktobarske revolucije. 



Aurora je tokom cele opsade tadašnjeg Lenjingrada služila kao protivavionska baterija.



Krstarica je bila granatirana i potopljena, a 1944. godine je izvađena i obnovljena, od 1956. godine postala je muzej i procenjuje se da ju je od tada posetilo više od 28 miliona turista.



Grad koji obiluje ovakvom istorijom i lepotom predstavlja i veliku turističku atrakciju, a tokom 2016. godine njega je posetilo oko sedam miliona turista.



Kiril Vladimirović Černakov, savetnik predsednika komiteta za razvoj turizma Sankt Peterburga, navodi da je to velika brojka, ali da Svetska turistička organizacija procenjuje da je potencijal grada 19 miliona što će i pokušati da ostvare. 



“Statistika pokazuje da su od tih sedam miliona tri miliona stranci. Najčešće su to turisti iz Kine, Evropske unije, Nemačke, Engleske, Francuske, ali i svih drugih zemalja sveta”, navodi Černakov za Tanjug.



On kaže da raste broj turista iz Indije i Irana koji gotovo sto posto više dolaze u Sankt Peterburg.



Černakov ističe da je Peterburg kulturna prestonica Rusije, i da muzeji u ovom gradu imaju kolekcije koje se ne mogu naći nigde drugo na svetu.



“Ja svaki put kada idem od kuće da posao prolazim kroz centar grada i oduševljavam se klasičnim stilom grada i jednistvom vode kamena i arhitekture. Grad je ceo u pokretu, možda je moguće navići se na tu lepotu, ali on vas tera da se zamislite, zastanate i čuvate to nasleđe koje je ostalo i dalje ga razvijate”, naglašava Černakov.



Sankt Peterburg ne može da vas ostavi ravnodušnim.



To je grad u kome ne postoji ništa malo, koji oličava veličinu i moć jednog vremena, čini da se osećate kao da ste vremenplovom otišli u vek kočija, balova i dvorskih intriga, on svedoči protoku vremena i promenama koje ono donosi, večan, moćan i čaroban.



O tome zbore i čuveni Puškinovi stihovi:



Ja ljubim te, o Petra delo



Tvoj strogi skladni ljubim lik



I Neve tok, što hita smelo



A granit joj je zaštitnik.